Kehribar

Kehribar, organizmaların fosilleştirilemeyen kısımlarını koruyan eşsiz bir koruma yöntemidir; bu nedenle organizmaların yanı sıra ekosistemlerin yeniden yapılandırılmasında da yardımcı olur; ancak reçinenin kimyasal bileşimi, reçine üreticisinin filogenetik yakınlığını yeniden yapılandırmada sınırlı bir faydaya sahiptir. Kehribar bazen salgılanırken reçineye yakalanan hayvanları veya bitki maddelerini içerir. Böcekler, örümcekler ve hatta ağları, annelidler, kurbağalar, kabuklular, bakteriler ve amipler, deniz mikrofosilleri, ahşap, çiçekler ve meyveler, saçlar, tüyler ve diğer küçük organizmalar Kretase kehribarlarında (yaklaşık 130 milyon yıl önce çökelmiştir) bulunmuştur.

Kehribar, 13.000 yıl öncesinden Taş Devri'nden beri takı olarak kullanılmaktadır. Kehribar süs eşyaları Miken mezarlarında ve Avrupa'nın başka yerlerinde bulunmuştur. Günümüzde de sigara ve cam üfleme ağızlıklarının üretiminde kullanılmaktadır. Kehribarın kültür ve gelenekteki yeri ona turistik bir değer kazandırmaktadır; Palanga Kehribar Müzesi fosilleşmiş reçineye adanmıştır.

Kehribar, sözde iyileştirici özellikleri nedeniyle halk tıbbında uzun süredir kullanılmaktadır. Kehribar ve özleri Antik Yunan'da Hipokrat zamanından Orta Çağ'a ve yirminci yüzyılın başlarına kadar çok çeşitli tedaviler için kullanılmıştır. Geleneksel Çin tıbbı kehribarı "zihni sakinleştirmek" için kullanır.

Kehribar kolyeler, süksinik asidin analjezik özelliklerine sahip olduğu iddia edilen kolik veya diş çıkarma ağrısı için geleneksel bir Avrupa ilacıdır, ancak bunun etkili bir ilaç veya dağıtım yöntemi olduğuna dair hiçbir kanıt yoktur. Amerikan Pediatri Akademisi ve FDA, hem boğulma hem de boğma tehlikesi arz ettikleri için kullanımlarına karşı şiddetle uyarıda bulunmuştur.